T5 Klim avonturen in duitsland

Dit verhaal begon op 17 mei 2011, er was een oproep geplaatst op het forum wie er mee gingen naar deze cache GC2H87F  Rette Mich-Verstecke Mich.. Oproep was geplaatst door Albert-Geert, degene die me wat klimtechnieken heeft bijgebracht.
Eindelijk was er een datum geprikt om deze cache tot een goed einde te brengen. Afgesproken was met : Albert-Geert, De Klencke, Thex en Oliphientje. op vrijdagavond 8 juli 2011

We gingen om 2100 van start, niet dat het toen al donker was, maar Albert-Geert en De Klencke waren hier al eerder geweest om te proberen de cache te vinden, wat toen niet is gelukt. Het enige wat me moesten doen is bij wp1 de nieuwe hint door te nemen. Het is nl de bedoeling dat deze cache steeds op een andere plek

 wordt verstopt, zolang het maar binnen het gebied van de "Himmel" is.

Onze hint was: des stehens  müde. Woordenboek bood weinig soelaas. Dus dan maar kijken wat we aantreffen.
Wat we zien is een lost-place, met vele gaten in de vloer, dus goed uitkijken waar je loopt. Via een metalen wand trap komen we in de Himmel. Hier zijn vier schoorstenen, waar de cache zou kunnen zijn. Maar daar was die niet, want Albert-Geert lichtte een metalen deksel van een pijp en daarin zat de pilon met cache. Jammer, had gehoopt op spannende avonturen.

Om het toch nog leuk te maken hebben we een spannende plek bedacht voor de cache. Albert-Geert had de eer em daar te verstoppen. Toen hij klaar was, was het inmiddels al donker.

De spullen bij elkaar gepakt en bijna aangekomen bij wp1 had Thex opeens een lumineus plan voor de hint....


Nou hadden we nog steeds niet geklommen, dus werd een T5 cache in de buurt uitgezocht: GC1KKFX NixLeiterCache. Om er te komen was nog een hele toer, het lag een stukje in het bos en was een steile wand. De cache was van onderaf te zien. Via een omweg liepen we naar boven, Thex bleef beneden en kon zo mooi aangeven of we op de juiste plek waren om het touw te laten zakken. 
Albert-Geert ging als eerste en schreef al onze namen (verkeerd) in het logboekje.Ik mocht daarna, mijn god wat was dat eng, abseilen in het donker, van slechts 20 meter hoog, maar de drempel om over die rand te gaan............
Ik heb niet letterlijk gelogd, alleen een klap op het kistje gegeven, zodoende hoorde ik pas later dat onze namen verkeerd waren, nou ja.
Na mij ging Oliphientje en uiteindelijk ging De Klencke ook, al zei hij in eerste instantie niet te willen.


Op de terugweg richting auto kwamen we bijna langs een oppikker: GC1M3F5 DCfadwsntonk. Nog lastig om er te komen, en vooral toen bleek dat er een pad vlak naast liep.....
Na deze was het tijd om naar ons onderkomen voor de nacht te gaan, in Fürstenau. Albert-Geerts ouders hadden hier een appartement naast een voormalige miltaire kazerne. Het was erg laat voor we sliepen en na een paar uur zaten we alweer aan het ontbijt.
Albert-Geerts moeder stelde voor om ons het terrein te laten zien, er werden nu allerlei outdoor aktiviteiten georganiseerd op het terrein van de kazerne.Zo konden we ook hun nieuwste aanwinst bewonderen: een radiowagen van het zweedse leger.
Daarna besloten we toch nog een T5 te pakken: GC2RN9F :Heul doch", an der Hasebrücke. Het leek niet al te moeilijk, de cache was net onder de brug, bovenop een pijler.
Oliphientje wilde als eerste en ging al aardig volleerd van de brug abseilen.

                        
Albert-Geert ging daarna en maakte voor De Klencke en mij een trappetje, van lussen. Nu was het niet moeilijk meer. Maar wat was dat eng om zonder de spanning van het touw, bovenop die pijler te staan en te moeten loggen.!!! Ik was erg blij toen ik weer boven was.

Dit was de afsluiter van dit weekend, maar wat hebben we gave dingen gedaan. Maar liefst 3 T5 caches, grenzen overwonnen, veel gelachen ( al was het alleen al vanwege de bedachte hint).
We hebben nu nog meer reden om een klimcursus te doen en nog vaker af te spreken, wat gaat er boven een T5 cache, ik heb de smaak te pakken.