Onder de brug I en II, 18 mei 2011

Dinsdag 17 mei was het gesprek van de dag (in de chatroom van geocaching.nl)  deze cache: GCH87F Rette mich-Verstecke mich. Om deze cache te doen is klimervaring nodig. Albert-Geert stelde voor om te oefenen op wat brug caches bij Emmen. Hij heeft wel ervaring, en de benodigde klimspullen.'s Avonds in de chatroom vindt ook Nu Even Niet dit een goed plan en zo wordt een afspraak gemaakt om woensdag 1500 uur te verzamelen op de parkeer coordinaten van deze cache: GC1YBQT Onder de brug II ( met de cachelegger heb ik toevallig vroeger in de klas gezeten op de HAVO in Emmen).
Als we er alle drie zijn, maken de heren de touwen vast aan de brug. Albert-Geert geeft even een demonstratie in abseilen. Dat ziet er makkelijk uit.
Ons beginnelingen wordt aangeraden om van onder naar boven te klimmen. Dus nog met beide benen op de grond krijgen we een spoedcursus. We leren klimgordel aandoen, en hoe door middel van hulp touwtjes naar boven te klimmen en  door middel van het achtje weer naar beneden te abseilen. 

Tot een paar meter boven de grond gaat dat prima, of zoals Nu Even Niet het noemt: blauwe kont hoogte.
We zijn er "klaar" voor om tot bovenaan te klimmen om de cache te pakken.
Nu Even Niet gaat als eerste. 

Naar boven toe gaat prima, maar dan wordt hij geconfronteerd met een probleem: de cache bevindt zich meer naar het midden van de brug. Hij zal dus een zijwaartse beweging moeten maken. Van beneden af geeft Albert-Geert nog wat tips. Uiteindelijk lukt het Nu Even Niet om de cache te pakken, te loggen en nog wat gemener terug te hangen voor mij.
Nu is het mijn beurt om naar boven te gaan.

De heren denken mij te kunnen matsen door aan het hulptouw te trekken, maar ik kom niet in de buurt van de cache. Jammer, nu zal ik hetzelfde moeten doen als Nu Even Niet. Ik heb van onderen goed gekeken hoe hij dat deed, dus dat ging me nog redelijk goed af. Op een gegeven moment ben ik dicht genoeg bij de cache om hem te pakken. Ik kan hem loggen en als ik hem terug wil hangen glijdt hij uit mijn vingers, ja natuurlijk. Vergeefse gooipogingen van de heren ten spijt, het lukt niet om hem te vangen. Dan maar aan het hulptouwtje binden en omhoogtrekken.
Ik laat mezelf zo goed en zo kwaad als het gaat naar beneden abseilen. Dat van dat achtje mag ik nog wel op oefenen, ik bleef het als een linkshandige doen.
Zo, dat was erg gaaf om te doen, maar spierpijn dat ik direkt al heb!!!!!
We besluiten door te rijden naar GC1YP6P Onder de brug. Deze brug is een stukje lager en loopt over water. Nu Even Niet bedenkt een plan, omdat alweer de cache zich midden onder de brug bevindt. De heren maken een hulplijntje onder de brug door, zodat een zijwaartse beweging mogelijk is.
Nu Even Niet laat zich van de brug abseilen, en met de zojuist aangeleerde technieken weet hij de cache te bereiken.

Natuurlijk gaat dit alles niet ongemerkt voorbij, hij krijgt de nodige aandacht van passanten. De cache wordt mij aangereikt omdat het logrolletje nogal vast zit in het kokertje. Ik mag loggen op de brug, omdat ik voor deze klimpoging even bedank, maar zo wordt het toch nog een goede samenwerking. Nu Even Niet kan nu ook loggen en hangt vervolgens de cache weer terug. Hij weet zichzelf weer op de brug te hijsen en de spullen worden opgeruimd. We praten nog een tijdje na, over de cache waar het uiteindelijk om gaat. Als we tot een datum kunnen komen waarop we meekunnen, dan gaan we ervoor.
Ik ben pas om 2100 uur weer thuis, maar een hele ervaring rijker. Dit wil ik zeker al twee jaar doen, en nu dankzij Albert-Geert is het me gelukt. Volgende stap is het zelf aanschaffen van in elk geval een klimgordel.....