T5 Boomcaches bij Kevelaer (DLD) 19 november 2011

Zaterdag 19 november had ik afgesproken met NuEvenNiet om weer een paar boomcaches te doen, dit keer in de buurt van Kevelaer. We zijn na elkaar de boom ingeklommen, de eerste klimmer nam de cache mee naar beneden, de tweede klimmer bracht em weer omhoog. Ik had vandaag m'n videocamera mee, in plaats van foto's nu dus korte film fragmenten.

We begonnen bij GC2ZH5Z Der Schatz der Elster:

Een paar honderd meter verder is GC2YZRA Da lachen ja die Hühner.

Daarna zijn we met de auto een paar kilometer verder gereden, naar een bos waar een serie T5 boomcaches ligt.

We begonnen met GC324K1 Tradi im Wald 4. Dit was een makkelijke om erin te komen. Gevolgd door GC324JN Tradi im Wald 3.

De volgende op de route is GC32ENJ Tradi im Wald 5.

We waren ondertussen wel toe aan een pauze, maar onderweg naar de auto kwamen we langs GC32EPB Tradi im Wald 6. Deze stond al offline en we waren benieuwd waarom. We zagen geen cache in de boom hangen. Maar nadat we door de jachtopziener en 3 volgelingen waren aangesproken, wisten we echt wel waarom deze cache offline was. Het kwam erop neer dat geocachers niet gewenst zijn in de bomen.

We zaten in dubio of we verder konden gaan met klimmen, maar na de lunchpauze, en het zien vertrekken van de jagers, zijn we toch maar verder gegaan, zij het met een nieuwe taktiek: NuEvenNiet zou het klimwerk doen ( omdat hij net wat sneller is) en ik zou de bigshot bedienen. We zouden zo veel efficienter en sneller kunnen klimmen en weer weg zijn. Ik heb bij deze klim akties dan ook niet gefilmd.

GC34MD8 Der Kleine Bruder was als volgende aan de beurt, het was nu wel wat spannender geworden. Maar snel waren we. Daarna GC320RQ Tradi im Wald 2. Deze werd op dezelfde manier aangepakt.

Dan als een speer ook naar de laatste van deze serie GC31YN2 Tradi im Wald 1. Nu had ik weer even gelegenheid om te filmen, dit was de hoogste van de hele serie:

Hierna konden we gelukkig hier vandaan en een T4,5 doen: GC2GG1N Baumcache der Zweite. Deze zou zonder materiaal kunnen, maar wij kozen ervoor om wat nieuw aangeschaft materiaal uit te proberen. De cachelegger kwam nog langs met de woorden: happy hunting. Ja hier wel weer.

De cache serie Tradi im Wald is voorlopig door de cache eigenaar offline gehaald, omdat hij geen problemen wil met de jachtopziener. We zijn net op tijd geweest voor deze serie...............

Abseilen in Leuksemburg

Afgelopen weekend ( 21-22 -23) oktober ging ik met W2ap en NuEvenNiet weer een keer naar Luxemburg. De vorige keer hadden we nog geen klimervaring, maar inmiddels hadden NuEvenNiet en ik dat wel, dus we zouden W2ap dat ook even leren.
Zaterdagmorgen op tijd opgestaan, na een koude nacht in de tent. Gelukkig was W2ap met de camper, dus na een lekker ontbijt, zijn we in de auto naar zeer noord Frankrijk gereden voor GC201RT No Limit - from Heaven to Hell. 

Daar aangekomen hadden we nog niet het juiste parkeer coordinaat, waardoor we uitkwamen bij de plaatselijke ( illegale) schietvereniging (?) Er werd ons tot twee keer toe te verstaan gegeven dat we niet gewenst waren, en met het geluid van  geweren e.d op de achtergrond, wilde ik echt wel graag vertrekken. Een stukje verder was wel een geschikte plek voor de auto, en  nadat we vervolgens om en over wat hekken waren geklommen ( en net deden of we niet wisten wat "interdit"betekende) kwamen we bij de juiste spoorbrug. De cache was makkelijk te ontdekken, een paar meter onder ons, aan een kolom. We wilden het hele stuk abseilen ( 30 meter ongeveer) en dan lopend weer terug klauteren. NuEvenNiet ging als eerste, toen ik en als laatste W2ap. Was mijn eerste keer van zo'n hoogte, de drempel was dan ook hoog, maar wat een heerlijk gevoel als je het toch gedaan hebt. Het was spannend, maar de geluids effekten op de achtergrond van het schieten, maakten het helemaal af.
Na deze uitdaging was het niet ver rijden naar GC1GZ8H No Limit - Centrale d'Oxygene Liquide.

Thuis hadden we al een youtube filmpje hiervan bekeken, dus we hadden hoge verwachtingen.Jammer dat W2ap al heel snel de cache in z'n handen had, echt een T5 zou ik het niet willen noemen. Dus daarna wat rondgekeken in deze oude zuurstof fabriek, geluncht en weer over het hek geklommen. 
Iets verderop was GC2024H No Limit - Railway to Hell, maar of het aan de coordinaten lag, of dat de cache moeilijk te vinden was, we vonden de cache niet. Hij zou ergens in de construktie van de brug moeten zitten. We gaven het op, en dat vond ik niet erg, wat een akelige hoge brug.

We besloten weer richting camping te rijden voor de little switserland serie, maar onderweg kwamen we langs GC14JPE Forgotten Darkness 2.

 De andere uit deze serie hadden we in mei al gedaan, dus dan is het niet meer dan logisch om deze ook te doen. Volgens dezelfde manier moesten we de ingang van de spoortunnel zoeken, maar we hoefde er niet in, jammer.  De terugweg bleek voor meneer en mevrouw W2ap niet zo duidelijk, waardoor NuEvenNiet ze maar tegemoet is gelopen.
In little switserland begonnen we met GC1A0KC Eiger. Dit vond ik ook gelijk de moeilijkste van de serie om vanaf te abseilen. Maar misschien ook omdat het de eerste was. Het was allemaal nog wat uitzoeken hoe de touwen vast te maken, in welke volgorde naar beneden en hoe onze spullen ook weer beneden te krijgen.
Maar het is wel heerlijk om van een rotswand te abseilen.

We konden te voet naar de volgende GC19YHF Jungfrau. Deze bood 2 verschillende routes nadat de cache was gevonden, ik koos de minst steile, de heren kozen voor loodrecht naar beneden. Eigenlijk was het ook niet zo spectaculair door de steile route te nemen.
Als laatste voor vandaag kozen we GC198K9 Nordwand. Bij deze was het wat lastig abseilen vanwege een spleet waar je door heen ging, althans ik ging daar wat te ver doorheen. Uitkijken voor je hoofd, helm was geen overbodige luxe.
Hierna werd het echt te koud om door te gaan, dus richting camping. Heerlijke pannenkoeken gegeten in de camper, paar biertjes erbij en daarna in de koude tent, het ijs was al aan de buitenkant zichtbaar, voor we erin lagen.


Zondagochtend direkt begonnen waar we gebleven waren GC19YH3 Mönch.

Ik dacht , dat we gezien de ervaring van zaterdag die wel even zouden doen. Dus toen ik aan de beurt was om af te dalen, deed ik dat zoals  ik gewend was. Na een paar meter echter blokkeerde de Rig, Ik ging niet vooruit of achteruit. Er gebeurde helemaal niks. W2ap en NuEvenNiet besloten me terug te hijsen, met behulp van het tweede zekeringstouw. Ze trokken me omhoog alsof het niks was.  Ik heb m'n eerste ervaring als "cliffhanger"achter de rug. Ik was de mannen erg dankbaar, maar had geen behoefte om het nog een keer te proberen. Na mij had NuEvenNiet hetzelfde probleem, tot twee keer toe. Waarschijnlijk door z'n gewicht kon hij het geheel weer in werking zetten. Bij latere analyse bleek dat het touw hier en daar erg smerig was  Weer wat geleerd.
Na deze spannende gebeurtenis konden we de bonus uitrekenen GC19X4J. Hiervoor hoefden we niet te abseilen, maar wel een kleine grot in. W2ap had de cache snel te pakken
We wilden vandaag niet te laat thuiskomen, dus hadden we in het noorden nog een boomcache uitgezocht, zodat W2ap kon zien hoe de big-shot werkt en hoe boomklimmen in z'n werk gaat.
GC2EGXB Yes we can -- mir och! 

Het was een boom aan de rand van een weiland waar de zon heerlijk op scheen. Het had wat voeten in aarde om de werpzak over de juiste tak te krijgen, vanwege wat kleine zijtakken. W2ap had al heel snel in de gaten hoe klimmen werkt en was zodoende erg snel bij de cache aangekomen. 

Nadat we allemaal een poging hebben ondernomen was het tijd om richting nederland te rijden. Ik heb NuEvenNiet weer terug gebracht naar Heteren. Rond etenstijd was ik thuis.
Het was een heerlijk weekend, erg leerzaam, erg gezellig. W2ap was wederom de "ideale man" en dankzij hen beide kwam ik weer veilig  omhoog. Erg belangrijk om op je klim-maten te kunnen vertrouwen, thanks guys..............

Ik denk zomaar dat we in het voorjaar weer gaan.............

Weekend T5 caches rond Osnabrück

Al weer even geleden hadden Oliphientje en ik het plan opgevat voor een weekend cachen rondom Osnabrück, voornamelijk vanwege een bijzondere nachtcache. Natuurlijk werden er de nodige klim en abseilcaches daar  omheen uitgezocht.
Vrijdag 23 september vertrok ik tegen 1600 uur richting carpool Borne. Daar laadde Oliphientje haar spullen over in mijn auto en reden we samen naar GC2GMZT  10.000 Ziffern und 850 Zentimeter.
Oliphientje had de puzzel al gekraakt, en de coordinaten bleken te kloppen. De big-shot (die ik afgelopen week had besteld) werd tevoorschijn gehaald om de hulplijn , met werpzakje in de boom te schieten. De eerste paar keren ging het helemaal mis. Allerlei varianten werden uitgeprobeerd, tot  het werpzakje met een sierlijke boog over de juiste tak belandde. Met dat hulplijntje werd het klimtouw doorgehaald en kon het echte werk beginnen.
Ik mocht als eerste van start, we hadden bedacht dat om toerbeurt klimmen de beste manier was om energie te sparen. Ik was vrij snel boven en zag dat het fotokokertje zich in een ander omhulsel bevond. Ik stak alle deksels in een vork van de boom om m'n handen vrij te houden, jammer dat daardoor een deksel naar beneden viel. Gelukkig is Oliphientje zo slim om deksel in een zakje omhoog te takelen, zodat tegen de tijd dat het echt schemerig wordt, de cache gelogd is. Jammer dat we daardoor ook geen foto's hebben hiervan.
Na deze cache, waar Oliphientje erg blij mee was door de sterren combinatie difficulty en terrain vanwege haar matrix-challenge , zijn we doorgereden naar de camping. daar aangekomen is de receptie dicht, het restaurant is nog wel open en daarvandaan wordt de beheerder geroepen. Met al een flinke kegel wijst hij ons een mooi plekje op de camping. In het donker de tent opzetten valt niet mee. We belonen onszelf met wat bier en het werd nog erg gezellig..............


Zaterdag 24 september een ietwat katerig wakker geworden. We gaan direkt voor een mooie uitdaging GC2Y88E Futterkrippe. We gaan eerst even kijken wat we kunnen verwachten. Aangekomen bij de boom blijkt dat de big-shot geen overbodige luxe is. Wauw wat hoog. 

Oliphientje bedient de big-shot terwijl ik foto's maak van deze aktie. Redelijk snel hangt de hulplijn en het werpzakje over de juiste tak. Het is Oliphientje's beurt om te klimmen. Met veel extra geluid , waaronder wat gevloek vanwege de hoogte, komt ze aan bij de cache. Daar gaat ze ondanks de hoogte rustig ook nog wat foto's van zichzelf maken. Nadat ze gelogd heeft komt ze weer naar beneden om vervolgens helemaal rond te stuiteren vanwege wat overtollige adrenaline. Ze kon zichzelf niet meer loskoppelen van het touw.
Toen ze eenmaal wat was bijgekomen en de spullen weer opgeruimd waren zijn we teruggelopen naar de auto via GC2PMC2 Echt Hart. De logica was dat er zo nu en dan even wat makkelijks tussendoor moest om de spieren rust te gunnen en nieuwe energie op te doen.
Om diezelfde reden zijn we ook nog naar GC2C02A Fernweh gegaan. Het was een boom langs een vliegveld voor radiografisch bestuurde vliegtuigjes. Er waren dan ook een aantal oudere mannen aan het vliegen, ze hadden geen oog voor waar wij mee bezig waren. De cache hing een meter of wat in een mooie klimboom. Allen bevond zich pas op een meter of 2 de eerste tak. Via Oliphientjes schouders mocht ik naar boven klimmen, onze klimspullen waren niet nodig. Het loggen was makkelijk, maar ik moest ook nog weer veilig terug uit de boom. Gelukkig wist Oliphientje daar een mooie oplossing voor. Ik mocht zitten op haar schouders, en zo liep ze met mij weer naar de auto. De mannen waren spontaan hun vliegtuigjes vergeten, wat doen die 2 vrouwen daar?

We hadden nog een T5 boom in het verschiet, onderweg daar naar toe kwamen we eerst bij GC2GJVY Hexenhaus. Aangekomen ging er net een groepje duitse cachers weg. Terwijl ik foto's maakte van het vervallen huis, dook Oliphientje de kelder in om het altaar met cache te vinden.

We waren nu weer genoeg bijgekomen om eens bij die T5 te gaan kijken: GC2XK0T  SM 20011: T5 am Ponyhof. We zagen diezelfde auto's staan die we daarvoor ook al tegen waren gekomen, zouden het ook klimmers zijn? Aangekomen bij de bewuste boom bleek dat inderdaad het geval. Het bleken Ned Flanders, Moprocker en Donald8343 te zijn. Ze waren al bezig hun hulplijn met een big-shot in de boom te schieten. We bleven even staan kijken, om te zien of zij het anders deden dan wij. Na een aantal mislukte pogingen, schoten ze de lijn over de juiste tak. Wij overlegden even en besloten te vragen of wij ons touw door mochten halen, zodat het ons wat werk zou schelen. Dat mocht, dus snel onze spullen uit de auto gehaald. Teruggekomen waren zij allemaal al naar boven geweest. Ze hadden nog even gelegenheid om kennis te maken met GCE862 Burning Bert, die Oliphientje mee had genomen voor het nodige stuntwerk.

Een stunt voor de duitse teams was snel bedacht: weg schieten met de big-shot. Na onder veel gelach weggeschoten te zijn, ging wederom Oliphientje omhoog klimmen, met het touw van de duitsers. Dat scheelde ons opeens aanzienlijk meer werk. Het was weer een akelig hoge cache, het duurde dan ook even voor Oliphientje aanbeland was bij de cache. De duitse teams gingen op hun gemak staan kletsen met elkaar. Erg relaxed allemaal. nadat we afscheid hadden genomen, liepen we via GC2XK0R SM 2011: T5 für alle (N811-Remix) terug. Deze cache was niet zo makkelijk te vinden. Uiteindelijk takelde Oliphientje de fraai gevormde cache uit de boom. 

Na deze gelogd te hebben reden we terug richting Bad Rothenfelde waar de camping was en waar we boodschappen wilden doen voor het avondeten.
Maar er was nog wat tijd over voor een multi, dus bij het station de auto neergezet voor GC1Y3Y3 Das Würstchen in zarten Saitling (LP).
Via het perron kwamen we aan de overkant van het spoor. Daar moesten we een aanwijzing vinden, net buiten de fabriek. Gelukkig vond Oliphientje die uiteindelijk, zodat we ons naar de binnenkant konden begeven. Al vrij snel hoorden we wat gepiep vanuit een donkere hoek, oooh jee, ratten! Daar zijn we met een boog omheen gelopen. Overal lagen nog restanten van jerrycans, blikken, glazen potten en etiketten van de worstfabriek. We moesten aanwijzingen vinden aan de hand van foto's. Die had Oliphientje zwart/wit geprint, zodat dat ons werk nog bemoeilijkte. We zijn een paar keer door de fabriek gelopen en vonden op 1 na alle aanwijzingen. We hadden ook onze zaklamp vergeten en ik liep met m'n zonnebril nog op, vanwege de zon buiten. Ik vond het erg knap dat Oliphientje een coordinaat had berekend/gegokt, terwijl ik foto's maakte en de laatste aanwijzing probeerde te vinden. 

Het coordinaat klopte ook nog en zodoende konden we ook deze cache loggen. Deze multi heb ik een favorite point gegeven.
Nu was het echt tijd om boodschappen te doen, want de heren (Thex en De-Fam) zouden ook naar de camping komen om de nachtcache mee te maken en te overnachten. Met z'n vieren hebben we gegeten op de camping en ons geestelijk voorbereid op het avond/nacht programma.


Zaterdag avond. Rond 20.45 aangekomen bij GC2EVZQ A Bird's Nest (a bit Lost Place). Deze nachtcache is van dezelfde makers als Rette Mich, Verstecke Mich, die we afgelopen voorjaar hebben gedaan. We waren door de makers getipt voor deze cache.
Op youtube hadden we al filmpjes gekeken over deze cache, dus bij de auto kleedden we ons om in onze oudste kleding. Stofmaskers voor , hoofdlampen op en dan maar de boel verkennen. Eerst de buitenkant, dan de binnenkant. De-fam klimt tegen de wand om zodoende de eerste aanwijzing te vinden. We hadden gedacht dat dit de eerste cache al was. We moesten verder, op zoek naar een schatkaart en wat extra aanwijzingen. Die vonden we bij een elektriciteits kast. Daar was ook een lichtknop, blijkt er nog gewoon stroom te zijn in deze oude kalk(?) fabriek. 
Terwijl Oliphientje en De-fam via een transport band omhoog klimmen ontdekken Thex en ik GC2N18H A Bird's Nest (der erleuchtete Bonus). Das alvast iets, maar die mogen we alleen loggen als we allemaal in eigen handschrift hebben gelogd en als de traditional, oorspronkelijke cache ook gevonden is. 
Ondertussen komen de anderen aan met GCMYVN A Bird's Nest ( der gerüttelte Bonus). Hier zat echter een hangslot op en we hadden nergens een code gevonden. Thex heeft zich hierover ontfermd, terwijl wij verder gingen op zoek naar de traditional. We probeerden ons zoveel mogelijk van de filmpjes te herinneren, en zodoende gebeurde het dat Oliphientje en ik zelfs over het dak rondliepen.. Na alles onderzocht te hebben zijn we weer richting parkeerplaats gelopen waar we de buitenkant van het gebouw afzochten. Uiteindelijk zagen we de traditional hangen. Dat betekende weer naar binnen, want De-Fam herinnerde zich iets wat uitkomst kon bieden. Zodoende kon hij met halsbrekende toeren de cache pakken. Nu konden we in elk geval de bonussen ook loggen. We waren eigenlijk van plan om de laatste bonus te laten schieten omdat we aanwijzingen tekort kwamen. Maar onze brein (Thex) wist met datgene wat hij bedacht had ons toch de juiste kant op te sturen, alwaar we meer met geluk dan anders wat GC2N4KJ A Bird's Nest ( der unsichtbare  Bonus) vonden. Ik heb hiervoor 4 favorite points gegeven, mooiste nachtcache ooit.
Moe konden we rond 23.45 weer in de auto stappen, nadat we ons enigszins ontstoft hadden. Op de camping werd het wederom gezellig en laat.......


Zondag 25 september. We zijn rustig begonnen met wakker worden. Toen de spullen allemaal opgeruimd waren en we afgerekend hadden bij de eigenaar van de camping zijn we in 2 auto's naar GC2ABM0 Vertical Desire gereden. Deze wilde Oliphientje ook graag doen voor haar matrix challenge, maar we wisten niet of we het aandurfden. In elk geval een poging wagen. Bij de eerste waypoint hebben we erg lang staan zoeken omdat we dachten dat de aanwijzing in een boom zou hangen, niks was minder waar. We hebben zelfs een vogelhuisje ge-inspekteerd.

Met de verworven aanwijzing begaven we ons naar de tweede aanwijzing. Hier moest geabseild worden. Het was ondertussen mijn beurt. Dus ik ging naar beneden, vlak langs de snelweg.

Maar waar ik ook keek, geen aanwijzing, tot ik een metalen plaatje zag met een 3 erop. Oliphientje nam het van me over, maar ook zij kon verder geen aanwijzing vinden. Moe  en toch een beetje teleurgesteld hebben we de spullen weer ingepakt. We namen een andere weg terug en opeens roept Oliphientje: hee dit plekje herken ik van de foto's, de cache is hieronder. Helaas waren we inmiddels door al onze energie heen, we gaan dat een andere keer afmaken.

Terug bij de auto scheidden onze wegen zich, de heren gaan alvast naar huis, wij gaan nog even via GC2WJR0 TB Hotel Emstal West omdat ik steeds vergeten was om de tb's achter te laten ergens.
Terug bij de carpoolplek werden Oliphientjes spullen weer overgeladen in haar auto en ook onze wegen scheidden zich. Tegen !700 was ik weer thuis. 
Ik was helemaal gesloopt, maar wat een geweldig weekend. 5 Favorites uitgedeeld, in bomen geklommen, geabseild, 2 lost places en wat losse caches. Goed gezelschap, veel gelachen. Veel bier, weinig slaap.
Echt voor herhaling vatbaar, we hebben nog lang niet alle extreme caches in deze omgeving gedaan.

T5 Boomcaches rond NordHorn

Op woensdag 31 augustus hadden NuEvenNiet en ik afgesproken om 10.30 bij deze cache: GC1GMW6 Psycho-Terror 01 - Am Rastplatz. Ik had al over deze cache gehoord dat het een frustratiepuntje was voor sommigen. Dus het leek me leuk om te zien hoe ver wij zouden komen.
We hadden al onze klimspullen meegenomen om de boom te beklimmen, maar eerst moest dat touw erin komen te hangen. NuEvenNiet had daarvoor een tennisbal en racket mee genomen. Aan de bal werd een werptouw vast gemaakt. Als de bal over de juiste tak werd geslagen, zou met behulp van de werptouw de klimtouw eroverheen kunnen worden getrokken. Zou, want zover kwamen we niet. Ook met werpgewichten kwamen we er niet. Er waren teveel kleine boompjes in de omgeving waar we steeds achterbleven hangen. Na 2 uur vruchteloos gooien en werpen, besloten we naar de volgende cache te gaan.


GC28KMM BucheX was ons volgend doel. Om daar te komen moesten we vanaf de parkeerplaats een stukje door hoog nat gras lopen en over een hek klimmen. De boom zelf was snel gevonden. Hier om heen stonden weinig andere bomen, en dat scheelde: het touw hadden we vrij snel over de juiste tak. 

Bedoeling was dat NuEvenNiet de cache zou ophalen, beneden zouden we loggen en ik zou em weer naar boven brengen. 

Ware het niet dat de cache zoals gewoonlijk te hoog hing voor mij om terug te hangen. Ik ben wel tot vlakbij de cache geklommen, NuEvenNiet was zo aardig om de cache terug te hangen.
Ik kon wel merken dat ik al een tijdje niet meer had geklommen, ik voelde opeens overal spieren protesteren.


We gingen door naar de volgende cache: GC1RHYR Zur Aussicht. Nou , voorlopig weinig uitzicht: we troffen de cache liggend op de grond aan, er zat een magneetje aan de achterkant van het doosje. Ergens zou dus een metalen plaatje in de boom moeten zitten. Vanaf de grond zagen we dat niet. Wat te doen? 
Dan maar de cache terugplaatsen op een plek waarvan wij dachten dat ie wel ongeveer zou horen, beter dan op de grond te laten liggen en we waren gekomen om te klimmen. Ook hier viel het niet mee om het werptouw over een dikke tak te krijgen, menig bal of werpzak belandde in de boom, om er vervolgens niet meer uit te komen. Die halen we wel op als we zelf in de boom klimmen. 

Uiteindelijk hing het klimtouw aan een mooie , vooral hoge tak. NuEvenNiet heeft de cache door middel van een touwtje vast gemaakt aan die tak. Ondertussen zag hij wel het metalen plaatje waar de cache oorspronkelijk had moeten hangen, vele meters lager. Maar das geen T5 vonden we, dus die informatie hebben we maar genegeerd.

We hadden nog wel wat tijd over om in ieder geval te gaan kijken bij: GC2V5TK Freddy is watching you. Het was een mystery die NuEvenNiet had opgelost, dus in ieder geval even kijken of de coordinaten goed waren. En toen we toch de juiste boom hadden gevonden, ook maar weer een poging wagen. Betreffende boom stond net achter een huis, aan de rand van een woonwijk. Er kwamen dan ook nogal wat voorbijgangers langs. Met behulp van het gewicht werd het touw al vrij snel over de juiste tak gegooid. NuEvenNiet was dan ook bezig met omhoogklimmen, toen 2 mountainbikers naast mij stopten en meekeken. Het bleek de cache-legger te zijn die even nieuwsgierig was naar wie wij waren. Toen hij zag dat het logrolletje getekend werd door ons, besloten ze weer verder te fietsen. Wederom was het de bedoeling dat ik de cache terug zou hangen. 

Maar door verzuurde spieren kwam ik niet verder dan drie vierde van de hoogte ( dit was NuEvenNiets optimische inschatting, ik gokte meer op twee derde van de hoogte) Wederom kon hij de cache terugplaatsen, het wordt tijd voor wat training mijnerzijds.


Na deze boom bleef er nog 1 over, ook een mystery, dus in elk geval even kijken. GC2AVM2 Lauscher unterm Tisch. Maar alleen kijken kunnen we niet, dus alweer wordt alles uit de auto geladen. Ik had nu besloten de boom als eerste te willen beklimmen, zodat ik in ieder geval een serieuze poging kon ondernemen om te loggen. Ik had m'n klimgordel alvast aangetrokken.
Het betrof weer een boom met veel gebladerte. En weer bleven werpzakjes achter in de boom. Stukken hulptouw versierden de boom als waren het slingers, maar niets mocht baten. Touw kregen we niet waar we wilden. Ik stelde nog voor om m'n gordel af te doen, ik was vast veel te voorbarig geweest. Ik had nog 1 werpzakje en daarmee wist NuEvenNiet perfekt te werpen, precies waar die terecht moest komen. Het was alleen al behoorlijk schemerig en omdat we nu in tijdnood zaten is NuEvenNiet snel omhoog geklommen. 

Onderweg menig stukje hulptouw verwijderend. Een werpzak is achtergebleven, als bewijs van onze werppogingen.
Het is al behoorlijk laat en we gaan snel weer ons weegs.
Het was weer een heerlijke klimdag, maar ik weet waaraan ik mag werken: conditie mevrouwtje. Die bomen kunnen behoorlijk hoog zijn, en met de rig jezelf omhoog takelen kost veel kracht.
Wordt aan gewerkt, over 3 weken volgt namelijk een heel weekend met uitdagende caches in Osnabruck!!!!!

T5 Klim avonturen in duitsland

Dit verhaal begon op 17 mei 2011, er was een oproep geplaatst op het forum wie er mee gingen naar deze cache GC2H87F  Rette Mich-Verstecke Mich.. Oproep was geplaatst door Albert-Geert, degene die me wat klimtechnieken heeft bijgebracht.
Eindelijk was er een datum geprikt om deze cache tot een goed einde te brengen. Afgesproken was met : Albert-Geert, De Klencke, Thex en Oliphientje. op vrijdagavond 8 juli 2011

We gingen om 2100 van start, niet dat het toen al donker was, maar Albert-Geert en De Klencke waren hier al eerder geweest om te proberen de cache te vinden, wat toen niet is gelukt. Het enige wat me moesten doen is bij wp1 de nieuwe hint door te nemen. Het is nl de bedoeling dat deze cache steeds op een andere plek

 wordt verstopt, zolang het maar binnen het gebied van de "Himmel" is.

Onze hint was: des stehens  müde. Woordenboek bood weinig soelaas. Dus dan maar kijken wat we aantreffen.
Wat we zien is een lost-place, met vele gaten in de vloer, dus goed uitkijken waar je loopt. Via een metalen wand trap komen we in de Himmel. Hier zijn vier schoorstenen, waar de cache zou kunnen zijn. Maar daar was die niet, want Albert-Geert lichtte een metalen deksel van een pijp en daarin zat de pilon met cache. Jammer, had gehoopt op spannende avonturen.

Om het toch nog leuk te maken hebben we een spannende plek bedacht voor de cache. Albert-Geert had de eer em daar te verstoppen. Toen hij klaar was, was het inmiddels al donker.

De spullen bij elkaar gepakt en bijna aangekomen bij wp1 had Thex opeens een lumineus plan voor de hint....


Nou hadden we nog steeds niet geklommen, dus werd een T5 cache in de buurt uitgezocht: GC1KKFX NixLeiterCache. Om er te komen was nog een hele toer, het lag een stukje in het bos en was een steile wand. De cache was van onderaf te zien. Via een omweg liepen we naar boven, Thex bleef beneden en kon zo mooi aangeven of we op de juiste plek waren om het touw te laten zakken. 
Albert-Geert ging als eerste en schreef al onze namen (verkeerd) in het logboekje.Ik mocht daarna, mijn god wat was dat eng, abseilen in het donker, van slechts 20 meter hoog, maar de drempel om over die rand te gaan............
Ik heb niet letterlijk gelogd, alleen een klap op het kistje gegeven, zodoende hoorde ik pas later dat onze namen verkeerd waren, nou ja.
Na mij ging Oliphientje en uiteindelijk ging De Klencke ook, al zei hij in eerste instantie niet te willen.


Op de terugweg richting auto kwamen we bijna langs een oppikker: GC1M3F5 DCfadwsntonk. Nog lastig om er te komen, en vooral toen bleek dat er een pad vlak naast liep.....
Na deze was het tijd om naar ons onderkomen voor de nacht te gaan, in Fürstenau. Albert-Geerts ouders hadden hier een appartement naast een voormalige miltaire kazerne. Het was erg laat voor we sliepen en na een paar uur zaten we alweer aan het ontbijt.
Albert-Geerts moeder stelde voor om ons het terrein te laten zien, er werden nu allerlei outdoor aktiviteiten georganiseerd op het terrein van de kazerne.Zo konden we ook hun nieuwste aanwinst bewonderen: een radiowagen van het zweedse leger.
Daarna besloten we toch nog een T5 te pakken: GC2RN9F :Heul doch", an der Hasebrücke. Het leek niet al te moeilijk, de cache was net onder de brug, bovenop een pijler.
Oliphientje wilde als eerste en ging al aardig volleerd van de brug abseilen.

                        
Albert-Geert ging daarna en maakte voor De Klencke en mij een trappetje, van lussen. Nu was het niet moeilijk meer. Maar wat was dat eng om zonder de spanning van het touw, bovenop die pijler te staan en te moeten loggen.!!! Ik was erg blij toen ik weer boven was.

Dit was de afsluiter van dit weekend, maar wat hebben we gave dingen gedaan. Maar liefst 3 T5 caches, grenzen overwonnen, veel gelachen ( al was het alleen al vanwege de bedachte hint).
We hebben nu nog meer reden om een klimcursus te doen en nog vaker af te spreken, wat gaat er boven een T5 cache, ik heb de smaak te pakken.

Herhalings cursus klimmen Emmen

Ik kreeg laatst de vraag van Thex of ik nog een keer zin had in een klim cursus in Emmen van Albert-Geert. Tuurlijk, ik kom graag weer oefenen. 

Thex kwam samen met Woefes, die ook een keer buiten wilde klimmen. Thex had al zijn klim spullen meegenomen om uit te proberen. Rapid-Ascending-Descending materiaal werd ingezet. Ik vond de ouderwetse manier met prusik touwtjes toch beter werken, maar iedereen heeft z'n eigen manier.

Om een uur of drie gingen we naar de andere variant: onder de  brug, zelfde volgorde als vorige keer. Albert-Geert bleek snel naar huis te moeten, waarop wij besloten om het alleen te proberen. Dat viel nog niet mee. Woefes wierp zich op als vrijwilligster en klom onder de brug, terwijl wij aanwijzingen gaven. Het lukte haar zelfs om de coin erin te leggen, zonder te laten vallen.

Zouden we nu klaar zijn voor de beruchte nachtcache in Duitsland? Denk dat ik nog even ga oefenen onderaan de trap in huis...............

Hemelvaartvakantie Luxemburg

Van woensdag 1 juni t/m zondag 5 juni 2011 staan we op camping Buchholz in Bech, Luxemburg. Donderdag startten we vanaf de camping voor deze korte multi: GC132N0 SchmuelSpuer I - Becher Gare. Helaas vinden we de laatste aanwijzing niet, en dan pas zie ik dat de cache al sinds februari offline is. Jammer, maar nu zijn we wel door die leuke treintunnel gelopen. 

We besluiten door te lopen naar deze traditional: GC27W0X Furry Animal Box. Die hangt onder een klein bruggetje in het bos, er staat geen water onder, dus de cache is zo gevonden. Nu voor een iets grotere uitdaging: GC29024 Furry Animal Box Level 3. Het is al moeilijk om in de buurt van de cache te komen. Via allerlei omwegen bereiken we uiteindelijk de cacheplek. Maar dan. Hij is door twee voorgaande teams niet gevonden. Als ik zo om me heen kijk, zijn er genoeg plekken om een cache te verstoppen. Ik haal halsbrekende toeren uit, langs een rotsige wand, glij op mijn kont van een steile helling af en nog heb ik de cache niet. Hij lag een stukje verderop, onder een richel in de rotswand. Niet erg nauwkeurig wat het nulpunt betreft, maar dat zijn we gewend in het buitenland.

Thuis was mijn aandacht al op een serie Mysteries gevallen. Die gaan we vrijdag uitproberen. We beginnen bij: GC28R93 Billerduerf #1: D'Schlass. We kammen het hele dorp uit,maar vinden geen voormalig kasteel. Tot ik een ingeving krijg: Laten we wat dichter bij de coordinaten gaan zoeken, ook al zijn dat coordinaten van een mystery. Dat blijkt te werken, een gehucht verderop vinden we wel de aanwijzingen. Het is nog steeds behoorlijk zoeken, maar we vinden alle aanwijzingen en dus uiteindelijk ook de cache.  We gaan door naar: GC28R9D Billerduerf #2: Kapellen a Weekräizer. Op een van de kapellen is de aanwijzing erg slecht te lezen, waardoor we aan de verkeerde kant van het dorp belanden. Even herstellen, nu komen we goed uit. Nu vinden we de aanwijzingen en eindigen langs een weiland, waar meerdere bomen staan. De hint is: kijk omhoog, dat doen we maar hoe we ook zoeken, alle bomen bij langs gaan, we vinden geen aanwijzing. Tot ik in de vork van een boom een plukje mos vind, wat er verdacht uitziet. Daar ligt de aanwijzing dan ook onder, het lijkt alsof het kokertje ooit heeft gehangen, omdat er een draadje aanhangt. We gaan door naar de cache coordinaten. Alweer een boom, nu omgeven door doornstruiken. Prompt krijg ik een doorn in m'n pink en armen, maar ik zal de cache vinden. Dat lukt gelukkig ook, met enige inspanning. We gaan door naar GC28R9H Billerduerf #3: Zwou Millen. Hiervoor had ik thuis al wat huiswerk gedaan, zodat we alleen nog op een coordinaat naar een aanwijzing voor de cache hoefden te zoeken. We hebben  nooit de aanwijzing gevonden. Thuis las ik in een vorig logje dat een ander team ook de aanwijzing niet had kunnen vinden, alhoewel een telefoontje naar de legger uitkomst bood, zij hadden alles goed, maar de aanwijzing lag er niet, dus ze kregen de coordinaten voor de cache. Had ik dat nu maar eerder geweten.
Zaterdag  rijden we naar het Müllerthal voor deze traditional: GC25Y1X Hölle. We kunnen vlakbij parkeren, na een korte wandeling eindigen we tussen de rotsen. Wat een gave omgeving. Na enige omzwervingen vinden we de ingang van de grot. De eerste fireneedles zie ik ook. Het is de bedoeling dat je witte fireneedles volgt tot je bij een rode komt. Zover kwamen we niet, omdat een te hoge wand de doorgang blokkeerde en ik niet lang genoeg ben om erover heen te klimmen. Ook kon Hunter niet verder, dus besloten we terug te gaan. Jammer, maar deze hou ik in gedachten voor een andere keer.

We doen een andere traditional: GC5F71 Rock Labyrinths. Hier kunnen we wel met de hond tussen de rotsen door. De cache is snel gevonden. 

Om nog een beetje uitdaging te hebben gaan we als laatste naar GCMR02 Räuberhöhle. We komen onderweg een groepje mensen tegen met een gps, vast andere cachers. We gaan de grot in, maar doordat de batterijen in de zaklamp al op beginnen te raken, zien we niet veel. Ik klim nog even door een opening, Hunter springt door een andere opening. De spullen kunnen niet mee, daarvoor is de opening te klein. Ik zie geen cache, weer terug dan maar. En wat als ik nu nieuwe batterijen in de lamp doe? Weer terug door de opening. Nu zie ik de cache in volle glorie. Wel stoot ik nog m'n hoofd terwijl ik overeind kom, na het loggen. Dit was echt een super gave cache, en tevens de laatste voor deze vakantie. 

Op zondag gaan we weer naar huis, de terugweg duurt uren langer dan strikt noodzakelijk, dankzij drie files onderweg.
Maar 1 ding is zeker: Luxemburg is ontzettend mooi en een goed cache-land voor een uitdaging.