Weekend T5 caches rond Osnabrück

Al weer even geleden hadden Oliphientje en ik het plan opgevat voor een weekend cachen rondom Osnabrück, voornamelijk vanwege een bijzondere nachtcache. Natuurlijk werden er de nodige klim en abseilcaches daar  omheen uitgezocht.
Vrijdag 23 september vertrok ik tegen 1600 uur richting carpool Borne. Daar laadde Oliphientje haar spullen over in mijn auto en reden we samen naar GC2GMZT  10.000 Ziffern und 850 Zentimeter.
Oliphientje had de puzzel al gekraakt, en de coordinaten bleken te kloppen. De big-shot (die ik afgelopen week had besteld) werd tevoorschijn gehaald om de hulplijn , met werpzakje in de boom te schieten. De eerste paar keren ging het helemaal mis. Allerlei varianten werden uitgeprobeerd, tot  het werpzakje met een sierlijke boog over de juiste tak belandde. Met dat hulplijntje werd het klimtouw doorgehaald en kon het echte werk beginnen.
Ik mocht als eerste van start, we hadden bedacht dat om toerbeurt klimmen de beste manier was om energie te sparen. Ik was vrij snel boven en zag dat het fotokokertje zich in een ander omhulsel bevond. Ik stak alle deksels in een vork van de boom om m'n handen vrij te houden, jammer dat daardoor een deksel naar beneden viel. Gelukkig is Oliphientje zo slim om deksel in een zakje omhoog te takelen, zodat tegen de tijd dat het echt schemerig wordt, de cache gelogd is. Jammer dat we daardoor ook geen foto's hebben hiervan.
Na deze cache, waar Oliphientje erg blij mee was door de sterren combinatie difficulty en terrain vanwege haar matrix-challenge , zijn we doorgereden naar de camping. daar aangekomen is de receptie dicht, het restaurant is nog wel open en daarvandaan wordt de beheerder geroepen. Met al een flinke kegel wijst hij ons een mooi plekje op de camping. In het donker de tent opzetten valt niet mee. We belonen onszelf met wat bier en het werd nog erg gezellig..............


Zaterdag 24 september een ietwat katerig wakker geworden. We gaan direkt voor een mooie uitdaging GC2Y88E Futterkrippe. We gaan eerst even kijken wat we kunnen verwachten. Aangekomen bij de boom blijkt dat de big-shot geen overbodige luxe is. Wauw wat hoog. 

Oliphientje bedient de big-shot terwijl ik foto's maak van deze aktie. Redelijk snel hangt de hulplijn en het werpzakje over de juiste tak. Het is Oliphientje's beurt om te klimmen. Met veel extra geluid , waaronder wat gevloek vanwege de hoogte, komt ze aan bij de cache. Daar gaat ze ondanks de hoogte rustig ook nog wat foto's van zichzelf maken. Nadat ze gelogd heeft komt ze weer naar beneden om vervolgens helemaal rond te stuiteren vanwege wat overtollige adrenaline. Ze kon zichzelf niet meer loskoppelen van het touw.
Toen ze eenmaal wat was bijgekomen en de spullen weer opgeruimd waren zijn we teruggelopen naar de auto via GC2PMC2 Echt Hart. De logica was dat er zo nu en dan even wat makkelijks tussendoor moest om de spieren rust te gunnen en nieuwe energie op te doen.
Om diezelfde reden zijn we ook nog naar GC2C02A Fernweh gegaan. Het was een boom langs een vliegveld voor radiografisch bestuurde vliegtuigjes. Er waren dan ook een aantal oudere mannen aan het vliegen, ze hadden geen oog voor waar wij mee bezig waren. De cache hing een meter of wat in een mooie klimboom. Allen bevond zich pas op een meter of 2 de eerste tak. Via Oliphientjes schouders mocht ik naar boven klimmen, onze klimspullen waren niet nodig. Het loggen was makkelijk, maar ik moest ook nog weer veilig terug uit de boom. Gelukkig wist Oliphientje daar een mooie oplossing voor. Ik mocht zitten op haar schouders, en zo liep ze met mij weer naar de auto. De mannen waren spontaan hun vliegtuigjes vergeten, wat doen die 2 vrouwen daar?

We hadden nog een T5 boom in het verschiet, onderweg daar naar toe kwamen we eerst bij GC2GJVY Hexenhaus. Aangekomen ging er net een groepje duitse cachers weg. Terwijl ik foto's maakte van het vervallen huis, dook Oliphientje de kelder in om het altaar met cache te vinden.

We waren nu weer genoeg bijgekomen om eens bij die T5 te gaan kijken: GC2XK0T  SM 20011: T5 am Ponyhof. We zagen diezelfde auto's staan die we daarvoor ook al tegen waren gekomen, zouden het ook klimmers zijn? Aangekomen bij de bewuste boom bleek dat inderdaad het geval. Het bleken Ned Flanders, Moprocker en Donald8343 te zijn. Ze waren al bezig hun hulplijn met een big-shot in de boom te schieten. We bleven even staan kijken, om te zien of zij het anders deden dan wij. Na een aantal mislukte pogingen, schoten ze de lijn over de juiste tak. Wij overlegden even en besloten te vragen of wij ons touw door mochten halen, zodat het ons wat werk zou schelen. Dat mocht, dus snel onze spullen uit de auto gehaald. Teruggekomen waren zij allemaal al naar boven geweest. Ze hadden nog even gelegenheid om kennis te maken met GCE862 Burning Bert, die Oliphientje mee had genomen voor het nodige stuntwerk.

Een stunt voor de duitse teams was snel bedacht: weg schieten met de big-shot. Na onder veel gelach weggeschoten te zijn, ging wederom Oliphientje omhoog klimmen, met het touw van de duitsers. Dat scheelde ons opeens aanzienlijk meer werk. Het was weer een akelig hoge cache, het duurde dan ook even voor Oliphientje aanbeland was bij de cache. De duitse teams gingen op hun gemak staan kletsen met elkaar. Erg relaxed allemaal. nadat we afscheid hadden genomen, liepen we via GC2XK0R SM 2011: T5 für alle (N811-Remix) terug. Deze cache was niet zo makkelijk te vinden. Uiteindelijk takelde Oliphientje de fraai gevormde cache uit de boom. 

Na deze gelogd te hebben reden we terug richting Bad Rothenfelde waar de camping was en waar we boodschappen wilden doen voor het avondeten.
Maar er was nog wat tijd over voor een multi, dus bij het station de auto neergezet voor GC1Y3Y3 Das Würstchen in zarten Saitling (LP).
Via het perron kwamen we aan de overkant van het spoor. Daar moesten we een aanwijzing vinden, net buiten de fabriek. Gelukkig vond Oliphientje die uiteindelijk, zodat we ons naar de binnenkant konden begeven. Al vrij snel hoorden we wat gepiep vanuit een donkere hoek, oooh jee, ratten! Daar zijn we met een boog omheen gelopen. Overal lagen nog restanten van jerrycans, blikken, glazen potten en etiketten van de worstfabriek. We moesten aanwijzingen vinden aan de hand van foto's. Die had Oliphientje zwart/wit geprint, zodat dat ons werk nog bemoeilijkte. We zijn een paar keer door de fabriek gelopen en vonden op 1 na alle aanwijzingen. We hadden ook onze zaklamp vergeten en ik liep met m'n zonnebril nog op, vanwege de zon buiten. Ik vond het erg knap dat Oliphientje een coordinaat had berekend/gegokt, terwijl ik foto's maakte en de laatste aanwijzing probeerde te vinden. 

Het coordinaat klopte ook nog en zodoende konden we ook deze cache loggen. Deze multi heb ik een favorite point gegeven.
Nu was het echt tijd om boodschappen te doen, want de heren (Thex en De-Fam) zouden ook naar de camping komen om de nachtcache mee te maken en te overnachten. Met z'n vieren hebben we gegeten op de camping en ons geestelijk voorbereid op het avond/nacht programma.


Zaterdag avond. Rond 20.45 aangekomen bij GC2EVZQ A Bird's Nest (a bit Lost Place). Deze nachtcache is van dezelfde makers als Rette Mich, Verstecke Mich, die we afgelopen voorjaar hebben gedaan. We waren door de makers getipt voor deze cache.
Op youtube hadden we al filmpjes gekeken over deze cache, dus bij de auto kleedden we ons om in onze oudste kleding. Stofmaskers voor , hoofdlampen op en dan maar de boel verkennen. Eerst de buitenkant, dan de binnenkant. De-fam klimt tegen de wand om zodoende de eerste aanwijzing te vinden. We hadden gedacht dat dit de eerste cache al was. We moesten verder, op zoek naar een schatkaart en wat extra aanwijzingen. Die vonden we bij een elektriciteits kast. Daar was ook een lichtknop, blijkt er nog gewoon stroom te zijn in deze oude kalk(?) fabriek. 
Terwijl Oliphientje en De-fam via een transport band omhoog klimmen ontdekken Thex en ik GC2N18H A Bird's Nest (der erleuchtete Bonus). Das alvast iets, maar die mogen we alleen loggen als we allemaal in eigen handschrift hebben gelogd en als de traditional, oorspronkelijke cache ook gevonden is. 
Ondertussen komen de anderen aan met GCMYVN A Bird's Nest ( der gerüttelte Bonus). Hier zat echter een hangslot op en we hadden nergens een code gevonden. Thex heeft zich hierover ontfermd, terwijl wij verder gingen op zoek naar de traditional. We probeerden ons zoveel mogelijk van de filmpjes te herinneren, en zodoende gebeurde het dat Oliphientje en ik zelfs over het dak rondliepen.. Na alles onderzocht te hebben zijn we weer richting parkeerplaats gelopen waar we de buitenkant van het gebouw afzochten. Uiteindelijk zagen we de traditional hangen. Dat betekende weer naar binnen, want De-Fam herinnerde zich iets wat uitkomst kon bieden. Zodoende kon hij met halsbrekende toeren de cache pakken. Nu konden we in elk geval de bonussen ook loggen. We waren eigenlijk van plan om de laatste bonus te laten schieten omdat we aanwijzingen tekort kwamen. Maar onze brein (Thex) wist met datgene wat hij bedacht had ons toch de juiste kant op te sturen, alwaar we meer met geluk dan anders wat GC2N4KJ A Bird's Nest ( der unsichtbare  Bonus) vonden. Ik heb hiervoor 4 favorite points gegeven, mooiste nachtcache ooit.
Moe konden we rond 23.45 weer in de auto stappen, nadat we ons enigszins ontstoft hadden. Op de camping werd het wederom gezellig en laat.......


Zondag 25 september. We zijn rustig begonnen met wakker worden. Toen de spullen allemaal opgeruimd waren en we afgerekend hadden bij de eigenaar van de camping zijn we in 2 auto's naar GC2ABM0 Vertical Desire gereden. Deze wilde Oliphientje ook graag doen voor haar matrix challenge, maar we wisten niet of we het aandurfden. In elk geval een poging wagen. Bij de eerste waypoint hebben we erg lang staan zoeken omdat we dachten dat de aanwijzing in een boom zou hangen, niks was minder waar. We hebben zelfs een vogelhuisje ge-inspekteerd.

Met de verworven aanwijzing begaven we ons naar de tweede aanwijzing. Hier moest geabseild worden. Het was ondertussen mijn beurt. Dus ik ging naar beneden, vlak langs de snelweg.

Maar waar ik ook keek, geen aanwijzing, tot ik een metalen plaatje zag met een 3 erop. Oliphientje nam het van me over, maar ook zij kon verder geen aanwijzing vinden. Moe  en toch een beetje teleurgesteld hebben we de spullen weer ingepakt. We namen een andere weg terug en opeens roept Oliphientje: hee dit plekje herken ik van de foto's, de cache is hieronder. Helaas waren we inmiddels door al onze energie heen, we gaan dat een andere keer afmaken.

Terug bij de auto scheidden onze wegen zich, de heren gaan alvast naar huis, wij gaan nog even via GC2WJR0 TB Hotel Emstal West omdat ik steeds vergeten was om de tb's achter te laten ergens.
Terug bij de carpoolplek werden Oliphientjes spullen weer overgeladen in haar auto en ook onze wegen scheidden zich. Tegen !700 was ik weer thuis. 
Ik was helemaal gesloopt, maar wat een geweldig weekend. 5 Favorites uitgedeeld, in bomen geklommen, geabseild, 2 lost places en wat losse caches. Goed gezelschap, veel gelachen. Veel bier, weinig slaap.
Echt voor herhaling vatbaar, we hebben nog lang niet alle extreme caches in deze omgeving gedaan.

T5 Boomcaches rond NordHorn

Op woensdag 31 augustus hadden NuEvenNiet en ik afgesproken om 10.30 bij deze cache: GC1GMW6 Psycho-Terror 01 - Am Rastplatz. Ik had al over deze cache gehoord dat het een frustratiepuntje was voor sommigen. Dus het leek me leuk om te zien hoe ver wij zouden komen.
We hadden al onze klimspullen meegenomen om de boom te beklimmen, maar eerst moest dat touw erin komen te hangen. NuEvenNiet had daarvoor een tennisbal en racket mee genomen. Aan de bal werd een werptouw vast gemaakt. Als de bal over de juiste tak werd geslagen, zou met behulp van de werptouw de klimtouw eroverheen kunnen worden getrokken. Zou, want zover kwamen we niet. Ook met werpgewichten kwamen we er niet. Er waren teveel kleine boompjes in de omgeving waar we steeds achterbleven hangen. Na 2 uur vruchteloos gooien en werpen, besloten we naar de volgende cache te gaan.


GC28KMM BucheX was ons volgend doel. Om daar te komen moesten we vanaf de parkeerplaats een stukje door hoog nat gras lopen en over een hek klimmen. De boom zelf was snel gevonden. Hier om heen stonden weinig andere bomen, en dat scheelde: het touw hadden we vrij snel over de juiste tak. 

Bedoeling was dat NuEvenNiet de cache zou ophalen, beneden zouden we loggen en ik zou em weer naar boven brengen. 

Ware het niet dat de cache zoals gewoonlijk te hoog hing voor mij om terug te hangen. Ik ben wel tot vlakbij de cache geklommen, NuEvenNiet was zo aardig om de cache terug te hangen.
Ik kon wel merken dat ik al een tijdje niet meer had geklommen, ik voelde opeens overal spieren protesteren.


We gingen door naar de volgende cache: GC1RHYR Zur Aussicht. Nou , voorlopig weinig uitzicht: we troffen de cache liggend op de grond aan, er zat een magneetje aan de achterkant van het doosje. Ergens zou dus een metalen plaatje in de boom moeten zitten. Vanaf de grond zagen we dat niet. Wat te doen? 
Dan maar de cache terugplaatsen op een plek waarvan wij dachten dat ie wel ongeveer zou horen, beter dan op de grond te laten liggen en we waren gekomen om te klimmen. Ook hier viel het niet mee om het werptouw over een dikke tak te krijgen, menig bal of werpzak belandde in de boom, om er vervolgens niet meer uit te komen. Die halen we wel op als we zelf in de boom klimmen. 

Uiteindelijk hing het klimtouw aan een mooie , vooral hoge tak. NuEvenNiet heeft de cache door middel van een touwtje vast gemaakt aan die tak. Ondertussen zag hij wel het metalen plaatje waar de cache oorspronkelijk had moeten hangen, vele meters lager. Maar das geen T5 vonden we, dus die informatie hebben we maar genegeerd.

We hadden nog wel wat tijd over om in ieder geval te gaan kijken bij: GC2V5TK Freddy is watching you. Het was een mystery die NuEvenNiet had opgelost, dus in ieder geval even kijken of de coordinaten goed waren. En toen we toch de juiste boom hadden gevonden, ook maar weer een poging wagen. Betreffende boom stond net achter een huis, aan de rand van een woonwijk. Er kwamen dan ook nogal wat voorbijgangers langs. Met behulp van het gewicht werd het touw al vrij snel over de juiste tak gegooid. NuEvenNiet was dan ook bezig met omhoogklimmen, toen 2 mountainbikers naast mij stopten en meekeken. Het bleek de cache-legger te zijn die even nieuwsgierig was naar wie wij waren. Toen hij zag dat het logrolletje getekend werd door ons, besloten ze weer verder te fietsen. Wederom was het de bedoeling dat ik de cache terug zou hangen. 

Maar door verzuurde spieren kwam ik niet verder dan drie vierde van de hoogte ( dit was NuEvenNiets optimische inschatting, ik gokte meer op twee derde van de hoogte) Wederom kon hij de cache terugplaatsen, het wordt tijd voor wat training mijnerzijds.


Na deze boom bleef er nog 1 over, ook een mystery, dus in elk geval even kijken. GC2AVM2 Lauscher unterm Tisch. Maar alleen kijken kunnen we niet, dus alweer wordt alles uit de auto geladen. Ik had nu besloten de boom als eerste te willen beklimmen, zodat ik in ieder geval een serieuze poging kon ondernemen om te loggen. Ik had m'n klimgordel alvast aangetrokken.
Het betrof weer een boom met veel gebladerte. En weer bleven werpzakjes achter in de boom. Stukken hulptouw versierden de boom als waren het slingers, maar niets mocht baten. Touw kregen we niet waar we wilden. Ik stelde nog voor om m'n gordel af te doen, ik was vast veel te voorbarig geweest. Ik had nog 1 werpzakje en daarmee wist NuEvenNiet perfekt te werpen, precies waar die terecht moest komen. Het was alleen al behoorlijk schemerig en omdat we nu in tijdnood zaten is NuEvenNiet snel omhoog geklommen. 

Onderweg menig stukje hulptouw verwijderend. Een werpzak is achtergebleven, als bewijs van onze werppogingen.
Het is al behoorlijk laat en we gaan snel weer ons weegs.
Het was weer een heerlijke klimdag, maar ik weet waaraan ik mag werken: conditie mevrouwtje. Die bomen kunnen behoorlijk hoog zijn, en met de rig jezelf omhoog takelen kost veel kracht.
Wordt aan gewerkt, over 3 weken volgt namelijk een heel weekend met uitdagende caches in Osnabruck!!!!!